Mendoza wijnen
Posted 2011-01-29 15:15 by Martin
Na een prima busrit komen we ‘s morgens in Mendoza aan. Na een paar minuten vinden we de chauffeur van onze transfer en zijn we op weg naar ons laatste hotel van deze reis. Hotel San Francisco in Chacras de Coria (een plaatsje op ongeveer een half uur rijden van Mendoza) is een mooi ruim hotel met ruime kamers (blijkt nu we er zijn) en een zeer ruim, maar niet al te diep zwembad. De bediening is alleraardigst en is uiterst behulpzaam. Een prima plek voor de laatste paar dagen.
Nu we ruim drie weken onderweg zijn zou je verwachten dat we wel zo’n beetje gewend zijn aan de Argentijnse manier van leven. Het blijkt dat we toch nog niet helemaal wakker zijn nade busreis als we die middag rond 14 uur bij een lokale touroperator een dichte deur treffen om voor de volgende dag een fietstour te regelen langs enkele lokale bodega’s. Men houdt hier dus gewoon siesta en geef ze eens ongelijk bij ruim 30 graden en een felle zon.
De rest van de middag vermaken we ons bij het zwembad en ‘s avonds eten we bij het alleraardigste restaurant van Nadia. Hier zullen we ook onze reis afsluiten op zondagavond besluiten we.
De volgende ochtend zitten we tegen een uurtje of 11 op de mountain bikes en zijn we opweg naar de eerste bodega (Carmelo Patti). De cabernet is wat wrang op de vroege ochtend, maar dat zal aan ons liggen. Bij de volgende bodega (Clos de Chacras) krijgen we naast de tour ook een heerlijke lunch. Hier ontmoeten we, de onafhankelijk van elkaar reizende, Omeira (uit Nederland) en André (uit Duitsland) die dezelfde fietstocht maken deze dag en we besluiten gezamenlijk verder op te trekken. Bij bodega Weinert krijgen we een uitgebreide uitleg over het maken van wijn en wordt ons duidelijk dat de wijnmeester de sleutelfiguur is in het hele proces. Als een chef-kok bewaakt hij de kwaliteit van de wijn en is hij het die besluit of de wijn voldoende lang op vat heeft gelegen om te worden gebotteld en verkocht. De laatste bodega die we bezoeken is de van Pulmary waar men op biologische wijze wijn verbouwd. Hier worden dus geen verdelgingsmiddelen gebruikt op de wijngaard en geen extra sulfaten en zo toegevoegd aan de wijn. We krijgen een flits tour door het bedrijf om vervolgens tijdens een heerlijke proeverij uitgebreid bijgepraat te worden over de ins en outs van hun (h)eerlijke ‘organic wines’.
Op aanraden van onze vrienden Robert en Yvonne brengen we vrijdag een bezoek aan Familia Zuccardi. Deze vijfde bodega die we bezoeken is duidelijk groter dan de andere bodega’s. Op een veel grotere schaal wordt hier wijn geproduceerd. Ze hebben verschillende lijnen van de Malbec, Cabernet, Torontes druiven en blends. Ook wordt er geexperimenteerd met druiven soorten uit andere delen van de wereld. Na een prima tour en tasting wagen we ons aan het tasting menu in het restaurant. Na 7 gangen waarvan 6 met een bijbehorend glas wijn zijn we blij dat we niet zelf naar huis hoeven te rijden. We moeten nog even onderhandelen met de taxi chauffeur over de extra tijd die hij op ons gewacht heeft, maar ook daar komen we uit.
Na enig speur en graafwerk vind de bediende van het hotel volgende ochtend de muntjes die we graag willen wisselen voor de 2 briefjes van 2 pesos. We gaan deze zaterdag namelijk met de bus naar Mendoza en daarvoor heb je het iet wat zeldzame muntgeld nodig. Eigenlijk alleen voor de bus wordt het muntgeld nog gebruikt, want verder wordt alles het liefst afgerond op zodanige wijze dat het met papier kan worden betaald.
Met de bus doen we er ongeveer 45 minuten over om in het centrum van Mendoza te komen. Het is tegen het eind van de middag en langzaam komt het dagelijkse leven weer op gang na de middagrust. We lopen door de straat waar de man in het hotel ons naar had verwezen voor het halen van souveniers. De winkeltjes zijn er inderdaad. Echter we hebben nog nooit zo veel meuk bij elkaar gezien. Alle geijkte artikelen zijn natuurlijk verkrijgbaar, maar dan in de meest afzichtelijke uitvoeringen. Hier kunnen we echt niet met goed fatsoen mee thuis komen. Een geintje is leuk, maar als we dit meenemen hoeven we ons de komende 5 jaar niet meer bij vrienden of familie te vertonen. We gokken dat we als allerlaatste redmiddel op het vliegveld nog wel wat kunnen vinden voor het thuis front en kopen hier niets.
Op het Plaza Independencia verzameld menigeen zich ‘s avonds om te kijken en gezien te worden. De afwisselend spuitende fonteinen zijn mooi om te zien. Er treed een clown op voor de steeds groter wordende menigte kleine kinderen en zelfs jeugd. Av. Villanueva Aristides is de straat voor een lekker hapje eten, een cocktail in een lounge bar en het doorzakken tot in de vroege uurtjes. Zo vroeg maken we het niet en tegen 2 uur ‘s nachts zijn we weer terug in het hotel. We prijzen ons zelf gelukkig dat het taxi avondtuur dat we in Buenos Aires hebben meegemaakt ons dit keer bespaart blijft. Het lijkt toch een uitzondering te zijn geweest. Gelukkig maar.
De zondag gebruiken we om lekker uit te slapen en te luieren aan het zwembad. In een lokaal winkeltje vinden we nog de laatste souveniers voor thuis. ‘s Avonds pakken we onze spullen weer in en genieten we van onze afscheidsmaaltijd in de patio bij Nadia. Als we vragen om een taxi naar het hotel te regelen blijkt dat die in verband met het slechte weer elders maar moeilijk te krijgen zijn en biedt Nadia aan om ons dan maar zelf terug te brengen naar het hotel. Wat een service! Een echte aanrader voor als je hier in de buurt bent.
Om 3.15 lokale tijd (7.15 NL tijd) gaat op maandag de wekker. Een uur later zitten we in de meest gammele taxi tot nu toe op weg naar het vliegveld. De vluchten verlopen verder allemaal prima en anderhalf etmaal later worden we door de ouders van Judith verwelkomt op het station van Den Bosch. We zijn weer thuis.
Voor de foto’s klik hier.
