Torres del Paine
Posted 2011-01-10 02:24 by Martin
Vanuit Rio Verde vertrekken we met regenachtig weer naar Puerto Natales. We rijden nog ongeveer 30 km gravel weg voor dat we de verharde weg (ruta 9) noordwaarts oprijden. Vlak voor het einde van de gravelweg komen we in een zee van schapen terecht. Met aan de uiteinden pickup trucks met vlaggen en waarschuwingsborden baant zich een kudde schapen begeleid door caballeros op paarden een weg naar een volgend veld. Wij rijden er stapvoets in ongeveer 10 min doorheen voordat we aan de voorkant van de kudde zijn gekomen.
De weg naar Puerto Natales is voor de rest een eitje en tegen een uur of 2 komen bij het hotel (erratic rock 2) aan. We kunnen direct aanschuiven bij een presentatie over Torres del Paine. We krijgen op z´n backpackers uitgelegd hoe je het beste het park kunt doen. We houden ons op de vlakte dat we van de luxe categorie zijn en doen toch nuttige tips op.
De volgende ochtend worden we om 7.30 opgehaald bij het hotel. Volgens schema (dankzij of ondanks de chauffeur, daar zijn we nog niet uit) arriveren we om 10.30 in het park bij Hosteria Las Torres. We maken ons direct klaar voor de wandeling, want willen we Mirrador Torres halen dan hebben we nog een pittige wandeling voor de boeg. Het is lichtelijk bewolkt en toch is het uitzicht al fantastisch! Na 3 uur lopen bereiken we Campamento Torres vanhier uit is het nog een uurtje klimmen naar ons eind doel voor vandaag. Ondertussen is de zon vol gaan schijnen en bereiken we allebei het punt van oververhitting. Toch zijn we inderdaad na 4 uur lopen bij Mirrador Torres en wat een beloning! Het uitzicht is fenomenaal! De drie Torres staan er prachtig bij in het zonlicht tegen de blauwe lucht. We genieten een half uur van het uitzicht en gaan dan snel weer terug, want het is nog 4 uur lopen.
Volledig klaar, moe maar zeer voldaan lopen we net na 19 uur het hotel binnen. Na ruim 8 uur lopen voelen we onze benen niet en toch ook over duidelijk wel. Een heerlijke douche en het eten daarna verlicht de pijn enigzins. Met een glimlach op ons gezicht vallen we in een diepe slaap. De volgende dag gaan we met een bustocht verder het park in en zien we van verschillende punten de Torres en de bijbehorende meren en gletsjers. Bij Lago Grey lopen we op enkele tientallen meters van ijsschotsen over een stenenstrand. Hier waait het zoals men ons er voor gewaarschuwd heeft, zeker een windkracht 7 a 8. We worden haast gezandstraald maar het is een prachtig gezicht die bijna blauwe ijsschotsen zo dicht bij dobberend in het meer. Benieuwd wat Perito Morena ons gaat brengen bij El Calafate.
Terug in het hotel maken we ons gereed voor de tocht van morgen, halen we onze was op bij een lavanderia die al dicht blijkt te zijn en eten we wederom heerlijk bij het tentje om de hoek.
Vanuit Puerto Natales zijn we vlot bij Dorotea, de grensovergang. Even zo vlot zijn we de grens al weer voorbij. Dit is andere koek dan in Centraal Azie een jaar geleden. De route naar El Calafate verloopt vlot. Halverwege maken we tijdens een korte stop kennis met hereboer Enrique. In perfect Engels legt hij ons het e.e.a. uit en verteld o.a. dat hij een aantal jaar geleden op zijn estancia Hare Majesteit Koningin Beatrix (en Maxima!) op bezoek heeft gehad. Hij was zeer over haar te spreken. Hetgeen ons uiteraard niets verbaasd.
In El Calafate waaien we naar ons hotel (Hotel La Loma, iet wat outbollig, maar voor de rest prima). Benieuwd zijn we naar de dag van morgen en hoe de gletsjers er uit zullen zien.
Voor de foto’s klik hier.
