Zuider eiland
Posted 2006-07-25 01:13 by Martin
Vanuit Nelson gaan we naar het Abel Tasman park. Met de watertaxi worden we afgezet aan de kust en lopen we twee tracks. Wat is het hier mooi! Witte stranden, helder blauwe zee, groene bebossing en ook nog erg mooi weer. Onderweg zien we ook nog een zeehondenkolonie, leuk.
Na twee dagen in dit prachtige gebied is de pret voorbij en gaan we naar Kaikoura. Een saaie weg, steeds meer bewolking en regen. Waarom gingen we hier ook alweer naar toe? Inmiddels weten we het antwoord: dolfijnen en walvissen! Judith heeft de stoute schoenen aangetrokken en besluit met dolfijnen te gaan zwemmen. Martin kijkt rustig toe vanaf de boot. Het is even wennen met zo’n snorkel in plaats van je neus om adem te halen, maar de kou en andere zaken zijn snel vergeten als je een lieve dusky dolfijn onder je ziet zwemmen. De volgende ochtend zijn we om 6.15 uur aanwezig om aan onze walvistocht te beginnen. Op de open zee gaan we op zoek.
De kapitein gebruikt hiervoor een sonar in het water waarmee het geluid van de walvissen opvangt zodat hij ze kan lokaliseren. Na een half uur zagen we nummer 1. Een spuitende walvis was in de buurt. We zagen ongeveer 1/3 van het dier, een gedeelte van de kop van de Sperm Whale (potvis). Een paar minuten is hij boven water om adem te halen. Daarna komt de duik, met de welbekende vin boven water en weg was de walvis. Toen op zoek naar de volgende, een kwartier later was deze gelokaliseerd. Weer hetzelfde procédé, ademhalen, een diepe duik en onder water. Mooi om te zien, maar wel kort! De terugweg was nogal woelig, ik dacht dat de overtocht met de ferry erg was! Zelfs Martin heeft de just-in-case zakjes moeten gebruiken…
Hierna zijn we naar Lake Tekapo gereden, een prachtig meer omgeven door besneeuwde bergen. Hier hebben we genoten van de mooiste accommodatie van de reis, incl. mozaïek op de badkamer! Helaas maar 1 nachtje hier. De volgende dag bekijken we Mount Cook en Mount Sefton van een afstandje, Mount Cook is de hoogste berg van Nieuw Zeeland. Het mooie weer gaf een mooi uitzicht op de gletsjers en sneeuw. Daarna door naar Omarama, in tegenstelling tot Lake Tekapo een plaatsje van niks en een motel van nog minder (spinnen!).
We zijn de volgende ochtend erg vroeg opgestaan (dat lukt ons anders niet). Onderweg zien we de Mouraki Boulders, ronde bollen in de zee, ontstaan door erosie. We stoppen even in Oamaru, een stadje met wat oudere gebouwen en pinguïns maar die laten zich alleen ’s nachts op het land zien. We rijden naar Dunedin, een leuke studentenstad. De volgende ochtend kregen we een rondleiding in Cadbury World, een chocoladefabriek. Wij hebben ons ontbijt in chocola gehad, lekker! Baldwin Street is de steilste straat van de wereld (volgens Guinness Book of Records) en die hebben wij beklommen. Met een hoek van meer dan 36 graden is dat toch best een inspanning.
Via de Otago Penninsula gaan we naar Larnach Castle alwaar we in een lodge slapen. ’s Middags bekijken we het kasteel, meer een landhuis, uit 1871 (heel oud hier). ’s Avonds dineren we in de eetkamer van het kasteel. De tafel is groot genoeg voor 10 personen en we hebben een gezellige avond met een stel uit Engeland, een stel uit Australië en twee stellen uit Nederland. Dat de gemiddelde leeftijd waarschijnlijk rond de 40 lag (door ons naar beneden gebracht) maakte verder niet uit. De volgende dag regent het verschrikkelijk als we wegrijden bij het kasteel, maar daarna klaart het op. We komen eind van de middag aan in Te Anau. De volgende dag rijden we naar de Milford Sound, een fjord. Hier zien we veel mist, regen en verder niet zoveel.
Dus we rijden weer terug en stoppen onderweg bij o.a. twee watervallen, Mirror Lakes waarin je de bergen weerspiegeld ziet en als het dan weer opklaart zien we toch nog een paar hele mooie uitzichten van bergen, rivieren en bloemen.
Om 17.00uur komen we aan bij Bruce en Lyn, zij zijn onze gastheer en -vrouw op hun boerderij waar we twee nachten zullen slapen. We worden hartelijk ontvangen met zelfgebakken wortelcake. Daarna krijgen we een rondleiding op de boerderij. We gaan de weilanden door en bekijken alle schapen en lammetjes die Bruce heeft rondlopen, in totaal zo’n 3000. Hij laat ons zien hoe hij de schapen met de honden bij elkaar drijft. Eerst laat hij een luid blaffende hond los die ze de juiste kant op drijft, daarna zet hij twee honden in die met hun houding en ogen de schapen op de juiste plaats houden. Erg leuk om te zien. Nadat we de volgende ochtend verschrikt wakker worden omdat het wederom tijdens onze zomervakantie gesneeuwd heeft, lopen we een gedeelte van de Kepler Track, door bos, moeras en langs een meer. We hebben wederom goed weer, hier is geen sneeuw te bekennen. ’s Avonds eten we heerlijk op de boerderij.
De volgende ochtend rijden we langs de Mavora lakes, prachtig en rustig! We komen begin van de middag aan in Queenstown. Het is geweldig weer, dus wij weten wat ons te doen staat: we gaan parachutespringen! We worden met een busje opgehaald en een half uur ten noorden van Queenstown in Glenorchy, afgezet. Hier krijgen we onze overalls en harnassen. Dan is het in de bus en op naar het mini-vliegveld buiten het dorpje. We zijn uiteraard een beetje gespannen… De vlucht naar boven is echt prachtig, besneeuwde bergen, een mooi meer en we kunnen wel 30 km ver kijken, gaaf! Dan is het grote moment aangebroken, het vliegtuig gaat open… We bungelen met onze benen uit het vliegtuig en rollen zo de lucht in. De snelheid waarmee je naar beneden gaat is niet te beschrijven en de grootste adrenaline kick die we ooit gehad hebben, gaaf!!! Als de parachute opengaat zeilen we rustig door de lucht naar beneden en genieten van het uitzicht. Binnen een paar minuten zijn we weer veilig geland. Dit was echt super!! De volgende dag zijn we ook nog in Queenstown en na de parachutesprong doen we het deze dag rustig aan.
Bekijk de foto’s van de sky dive.
Vanuit Queenstown rijden we de hele dag en komen aan het eind van de dag aan in Franz Josef Glacier. Het regent er erg hard, dat belooft wat! De volgende ochtend zien we Mirjam en Marcel, want met hen gaan we een gletsjertocht lopen. We hebben elkaar veel te vertellen, dus het is uiteraard weer gezellig. We krijgen wollen sokken, schoenen, ijsbeugels en regenkleding voor deze dagtocht. Allemaal erg nodig blijkt later. De tocht gaat over uit het ijs gehakte trappen naar boven, pittig! Zo’n 200 meter hoger lopen we tussen het ijs door. Er zitten een paar mooie spleten tussen! Het blauw van het ijs is bijzonder en het is moeilijk voor te stellen dat we op een dikke laag ijs lopen met aan weerskanten een regenwoud en binnen een paar kilometer de zee. Na zo’n dag lopen hebben we natte voeten en zijn we ook wel een beetje moe.
Na een goed bord eten is het dan tijd om afscheid te nemen, want wij moeten nog 2 uur rijden naar Greymouth, waar we zullen overnachten.
We komen laat aan in Greymouth, het is meer een tussenstop op weg naar de Pancake rocks. Dit mooie natuurfenomeen bekijken we de volgende ochtend. De golven van de Tasman Zee slaan hard tegen de rotsen en komt via gaten in de rotsen weer naar boven. Dit geeft een spetterend gezicht!
Na een dag rijden over Arthur’s Pass, een vrij saaie pas dwars over het eiland, komen we in Christchurch aan. Net als overal in Nieuw Zeeland niet bepaald een wereldstad maar leuk om even te bekijken. Op de kerktoren hebben we uitzicht over het marktplein met de Wizard, een man die iedereen kan vermaken met zijn verkondigingen. Het is 25C en dus genieten we van onze laatste dag met een diner op een terras in de zon.
Dan is het weer tijd om naar huis te gaan. Met een tussenstop met massage in Kuala Lumpur, komen we na wederom meer dan 30 uur reizen weer aan in Nederland. 6 graden, mistig en heel donker. Afkicken dus van een fantastische vakantie met veel zon in Nieuw Zeeland. Voor dat afkicken heb je heel wat therapieën nodig, een daarvan is deze website…
Bekijk de foto’s van het Zuider eiland.
